Dag 5

Vandaag is een van onze groepen naar de Roma geweest; dit riep verschillende gevoelens op bij ons. Er waren heftige, machteloze, maar ook mooie momenten vandaag. We proberen zo veel mogelijk te vertellen aan jullie en dit zo duidelijk en goed mogelijk over te brengen.

De ochtend begon met regen, waardoor de dominee bezorgd naar ons toe kwam met de vraag of wij nog wel kwamen. “Tuurlijk wel, dat zijn wij gewend uit Nederland!”
In Servië ligt namelijk alles stil als het regent. Gelukkig is dit niet zo bij ons, want dan zou er niks gebeuren in ons kikkerlandje. Wij zijn vervolgens op weg gegaan, onder leiding van dominee Aleksandar. Hij liet zich deze dag leiden door God en speelde in op de momenten. Voor ons kon dit verwarrend zijn: op pad zonder duidelijk plan. Toch sloot alles goed aan op onze dagopening. Deze ging er namelijk over dat wij vertrouwen moeten hebben in God en Hem ons leven moeten laten leiden. Veel mensen kunnen zich niet voor de volle 100% door Hem laten leiden, maar Aleksandar kon dit wel en dat was heel bijzonder. Ook waren wij de eerste groep die in dit Romakamp kwam en hierdoor merkte je dat ze dit ook niet gewend waren en apart vonden.

Wij begonnen ons programma als volgt: samen met de kinderen en volwassenen hebben wij liedjes gezongen en het verhaal van de zalving van David uitgespeeld. Dit werd ontzettend leuk opgepakt, vooral door de kinderen. Ze deden mee en zaten helemaal in het verhaal. En dat allemaal midden op straat. We sloten af met een prachtig gezamenlijk gebed: iedereen is (net als David) mooi, goed en geschikt in de ogen van God!
Na deze samenkomst deelden we de meelzakken uit waar zij twee weken van kunnen eten/koken. Ook mochten we verschillende haarelastiekjes, speldjes, klemmetjes en haarbandjes uitdelen.
Deze dingen zijn in onze ogen maar prulletjes, maar voor hen betekent dit heel veel. Het verschil is enorm.

Er gebeurden veel heftige dingen in dit kamp. Er overlijden ouders van kinderen, maar ook vaak kinderen bij gezinnen. Er is geen enkel huis waterdicht, ze staan op instorten of zijn afgebrand.
Mensen voelen zich machteloos, hebben geen baan en zitten voor hun huis met alcohol, sigaretten en een mobiel.
Het mooie is wel dat de kinderen naar school gaan, momenteel gaat 100% (!) naar het basisonderwijs. Er is hoop dat zij een toekomst op kunnen bouwen. Dit alles is niet in te denken voor ons, maar toch gebeurt het hier.

Het was een bijzondere dag en heel lastig om iedereen zo achter te moeten laten. Iedereen heeft hier zo zijn eigen mening over en dit is in dit bericht hopelijk zo goed mogelijk omschreven.
Wij bidden voor deze mensen en beseffen nog meer hoe gezegend wij zijn! We gaan nog een paar mooie dagen tegemoet.

Over het klussen en zwemmen:
Wij Mart-Jan en ik, geven een samenvatting van de dag naar Vrbas.
s’Ochtends hebben we om acht uur ontbeten. We aten wentelteefjes. Daarna hadden we een dagopening zonder jongeren. Het thema was ‘Goliath de baas’. Daarna hebben we de groep opgesplitst. Om half tien gingen we naar Vrbas. We hebben twee deuren geplamuurd en geschilderd en we hebben de laatste twee kamers afgemaakt. Om een uur hadden we lunch. We hadden frietjes met drie kroketten met met ham en kaas erin, met drinken. Toen we klaar waren met de lunch gingen we naar het zwembad. De groep die naar de Roma ging kwamen er later bij. Toen we klaar waren met zwemmen gingen we barbecuen bij de pastorie. Het was geen normale BBQ, want het vlees werd gebakken geleverd door een restaurant. Na de BBQ gingen we een met zeven mensen naar een verlaten kerk die al veertien jaar leeg stond. Dit was erg indrukwekend. Om zeven uur waren we klaar met barbecuen. Toen gingen we terug naar Central Home, waar de jongeren nog waren. Die hebben we nog uitgezwaaid. Om negen uur hadden we een avondsluiting waar we nog hebben gezongen en gepraat.

Kortom, nog een fijne dag en slaap lekker.
Slaap lekker?