Eye-opener

In mei 2019 zijn we met de Jongerencommissie van Stichting HOE op voorbereidingsreis geweest in Roemenië en Hongarije. We ontmoetten verschillende mensen die zich inzetten voor het Koninkrijk van God.

Dat is ook meteen wat ik zo treffend vond aan deze reis. Zo werden we in Drobeta Turnu Severin (Roemenië) hartelijk ontvangen door een evangelist in een klein huisje dat was omgebouwd tot een kerkzaaltje. Stralend vertelde hij over de diensten die hij daar houdt en hoe hij mensen uit het dorp over Jezus vertelt. Met handen en voeten en gebrekkig Engels praatten we over God en over Zijn werk in de wijk. Zonder dat we ook maar iets gedaan hadden, was de evangelist al zo dankbaar en blij met onze komst. In alle nederigheid besprak hij met ons wat voor hulpbehoeften hij voor zijn gemeente en wijk had en waar we hem tot dienst zouden kunnen zijn. We sloten onze ontmoeting af met gebed, waarbij we om de beurt voor elkaar baden. De dankbaarheid en nederigheid troffen mij echt. Daar kunnen wij als westerse christenen soms nog wat van leren denk ik. Zo kunnen we heel snel wat te zeggen hebben over de preek of over ons kerkgebouw, maar als ik dan deze man in zijn situatie bekijk, denk ik dat we heel dankbaar moeten zijn voor alle mogelijkheden en middelen waarover wij mogen beschikken.

Daarnaast vond ik onze ontmoeting in Misca (Roemenië) in het Samuëlhuis heel mooi. Een echtpaar zet zich in voor achtergestelden en Romakinderen in hun omgeving. Ze zetten zich met hart en ziel in om die kinderen en jongeren een fijne, veilige en verzorgde plek te geven waar ze kunnen leren en genieten. Zo geven ze de kinderen en jongeren ook bijles. Prachtig was het om te zien hoe ze zo voor deze kinderen en jongeren een fijne plek creëerden waar zij zich kunnen ontwikkelen. En zo waren er nog ontelbaar andere momenten die mij bijgebleven zijn. Ik zou je echt een diaconale jongerenreis naar Oost-Europa aanbevelen: een echte eye-opener en een ontzettend gave en dankbare ervaring!