Keep on dreaming

Dobar dan! Na lang wachten eindelijk weer een update vanuit Vrbas, Servië. Het blijkt lastig te zijn om tussen de bedrijven door ook het thuisfront nog op de hoogte te houden van wat voor bijzondere en mooie avonturen we allemaal mogen beleven. Hopelijk heeft u de interesse opgespaard om onderstaande ervaringen/verhalen van afgelopen dagen te lezen,

Lenie

Op de zondagmorgen hebben we een dienst bijgewoond van de Hungarian Reformed Church. Ik vond het mooi om een keer zo’n dienst bij te wonen. Na afloop hadden we een gesprek met de predikant. Het is nog een kleine gemeente, maar langzaam komt er wat groei. Op de zondagmiddag heeft ieder zijn eigen ding gedaan, waarna we om 5 uur naar de kerk in Kucura vertrokken (dit is de kerk van dominee Aleksander). We werden hartelijk ontvangen en we hebben een lied voor hen gezongen (We are one in the Spirit). Dominee Van de Woestijne heeft met dominee Aleksander de preek gehouden in het Engels en dominee Aleksander vertaalde het dan. Na afloop hebben we koffie gedronken en hele fijne gesprekken gehad. Veel mensen leven in armoede en hebben veel leed, maar ondanks alles heerst er vreugde in God, we waren er even stil van. We werden heel gastvrij ontvangen en we kijken terug op een bijzondere ontmoeting.

Op maandagmorgen zijn we weer in de auto gestapt naar Djurdjevo waar we met de ene groep verder zijn gegaan met het bouwen van een muurtje en de kerk te isoleren. Het andere deel van de groep is het hek van het voetbalveld gaan verven. Dit was belangrijk om goodwill te kweken bij de plaatselijke overheid. Als de Roma er in de zomer voor zorgt dat een buitenlandse groep mee werkt aan de verbetering van het dorpje, is dit misschien een begin van een betere integratie van de Roma door de overheid. Ook een paar kinderen uit het dorpje hielpen mee met het verven en klussen. Na een lange werkdag hebben sommigen even een snelle duik in het lekkere koude zwembad genomen. Daarna hebben we weer een heerlijke maaltijd genuttigd in het plaatselijke restaurantje. Het blijft soms een tegenstelling hebben, dat wij een lekkere maaltijd eten met in ons achterhoofd dat de Roma kinderen soms te weinig te eten hebben. Daarom hopen we dinsdag voedselpakketten samen te gaan stellen voor de gezinnen in de Roma dorpen. We kunnen maar een klein deel van de mensen helpen, but: “We are dreaming small”. We merken dat onze aanwezigheid daar, erg belangrijk is voor hen.

Vanaf deze plaats willen we nogmaals alle sponsoren bedanken ook namens dominee Alexander.

Leroy

Op de dinsdagochtend werd ik vermoeid wakker. Elke dag werken met 7 uur slaap per nacht is toch best wel vermoeiend. Het is een werkvakantie dus sprong ik onder de wat koude douche en ik was er weer klaar voor. We aten wat en reden naar een soort bouwmarkt in de Servische stijl om verf te kopen om verder te kunnen met het verven van het hek om het voetbalveld. Toen hadden we even een tegenvaller, want het begon hard te regenen. We zijn toen in de kerk gaan werken en hebben we wat voorbereiding getroffen voor een ander project tot dat het gestopt was met regenen.

Vervolgens zijn we met zijn alle terug naar Djurdjovo gereden. 1 groep is verder gegaan met het verven van de hekken van het voetbalveld, dit is erg belangrijk omdat door deze actie de integratie van de Roma’s wordt verbeterd, ook is de voorzitter een belangrijk persoon die veel op heeft met de Roma’s. De voorzitter wil de Roma’s ook helpen en tevens zien de en de overheid dat er hard gewerkt wordt door de Roma’s en dat ook die westerlingen achter hen staan waardoor ze eventueel meer rechten krijgen. De overige zijn in de kerk ook in Djurdjovo gaan werken. Ze zijn verder gegaan met het plamuren van de buitenkant van de kerk en het bouwen van een muur als aanbouw aan de kerk.

Ik zelf ben met Aleksander, en zijn vrouw Danijela en dochtertje Rebecca met de, door Aleksander genoemde: Church Airlines, naar een dorpje gereden om werkmateriaal en voedsel voor de voedselpakketten te kopen. We hebben voor elk gezin aardappelen, spaghetti, macaroni, bloem, luizenshampoo, normale shampoo en nog meer gehaald.

Ook zijn we geld voor een keukenblok gaan brengen bij een vrouw die heel veel vrijwilligers werk doet voor de kinderen van de Roma’s. Deze vrouw was ons zeer dankbaar en bedankt ons ook echt 10 keer en zag er ook heel vrolijk uit (bedanken en vrolijk kijken is niet de specialiteit van de Serviërs)

Nog later in de middag hoorde we dat de vrachtwagen met kleding en spullen tegen is gehouden door de douane dus moesten we met een groepje naar de douane rijden aan de grens van Kroatië om de 1500 dozen met kleren, schoenen, dekens enzovoort, uit de truck te tillen en verslepen naar een gesloten opslag van de douane. We moesten allemaal in een lange rij gaan staan en vervolgens hebben we als een lopende band alle 1500 dozen doorgegeven. Dit was een lang en zwaar maar ook zeer gezellig werkje omdat we met veel mensen waren, Servisch en Nederlands.

Nadat we klaar waren gingen we gelijk naar huis en was het al weer heel laat dus iedereen was moe. We hebben de dagsluiting gedaan en de praktische dingetjes besproken en zijn vervolgens naar bed gegaan.

Sarian

Op de woensdagmorgen hebben we eerst Els uitgezwaaid. Helaas, want ze was voor ons een heel goede reisgids! We maakten eerst nog wel even een foto samen met dominee Aleksander, zijn vrouw en kind, dominee Mirko, en natuurlijk ook oma erbij. Wat een energieke groep van mensen zeg! En die oma, altijd een stralende lach, en geen werk is haar te veel of te zwaar. Daarna gingen we op naar het ontbijt. Er wordt ‘s morgens steeds weer ontbijt voor ons verzorgd. Altijd hetzelfde; de keus is eieren met spek en wit brood of pannenkoeken met chocoladepasta. Dit samen met thee, Turkse koffie of yoghurt. Het werk voor vandaag bestond vooral uit voort gaan op het werk van gisteren. Een aantal mannen ging door met het metselen van de muur. Wat betreft de buitenkant van de kerkmuur is de isolatie nu helemaal rondom klaar en inmiddels ook voor een groot deel gestuucd. De binnenmuren van de kerk zijn aangesmeerd en geverfd. Benieuwd naar de kleur? Dominee Aleksander wilde er een kleur op smeren dat hen aan ons, als Nederlandse groep, zou herinneren… dus? Juist: oranje!  Het belangrijkste gedeelte van het hek van het voetbalveld is nu ook af. Wat een geschilder en geverf… rood en wit, wit en rood… echte voetbalkleuren, dat wel! Toch wil één van de leden van onze groep morgen nog een klein gedeelte van het hek stiekempjes blauw verven. Waarom denkt u? Ook daar willen we onze Nederlandse stempel drukken. Grappig toch? En ach, erg zullen ze het niet vinden, Servië heeft dezelfde kleuren in haar vlag. De grote vraag van jullie kant blijft natuurlijk wel wie deze grappenmaker is? Ik moet u zeggen dat deze grappenmaker ook de kinderen in de buurt erg vermaakt en energie voor tien heeft. Wat een talent heeft deze man! We hopen morgen nog flink wat meters hek te verven op het voetbalveld. Tegen de avond zijn we naar Novi Sad gereden. Daar hebben we eerst in een fort rondgelopen waarbij we mooi uitzicht hadden naar alle kanten. Veel groen, heuvels met dorpjes en groen, de stad zelf en de rivier de Donau. Een prachtig zicht! Deze avond hebben we uitgebreid gegeten met elkaar. Daarna zijn we Novi Sad door gelopen. Wat een prachtige gebouwen en mooie kerken. Trouwens, veel kerken in Servië zien er mooi uit. Met mooi bedoel ik vooral de toren. De vorm van het gebouw is vaak ook wat ronder, niet zo strak recht als bij ons. En geen haan op de toren maar een kruis. Novi Sad is een echte stad. Net zoals wij steden kennen. Gebouwen zijn meer gekleurd, maar het is er net zo druk en gezellig. Allerlei winkels zijn er. En zo concluderen wij: wat is het verschil tussen rijkdom en armoede in dit land ontzettend groot.

Dinsdagavond mochten we met een delegatie 1500 bananendozen vol met kleding uit Nederland (o.a. Leerdam, Oud-Beijerland en Strijen) uitladen en opbergen voor controle van de douane.