Mijn ervaring in Oekraïne

13-15 februari ben ik voor het eerst van mijn leven in Oekraïne geweest. Hongarije was niet nieuw voor me, maar Oekraïne dus wel. Het gebied waar HOE projecten ondersteunt ligt in Zakarpattia, het uiterste zuid-westelijke gedeelte van het land, dat Hongaars is.

Ik heb drie projecten gezien, namelijk twee scholen voor Romakinderen en een kindertehuis voor meiden.
Het kindertehuis was erg mooi en de meiden leken het er naar hun zin te hebben. De directeur is een grappige, enthousiaste man die ons een rondleiding heeft gegeven. Kassen, landerijen, speeltoestellen, stookketels, dieren: er is van alles te zien. Het jongste meisje is twee en de meiden mogen blijven zolang als nodig is. Een aantal van hen heeft lichamelijke of geestelijke handicaps en als ze bijvoorbeeld na hun 18e weg zouden moeten, zou het zo maar kunnen dat ze nergens heen kunnen… Die dingen zijn niet zo goed geregeld in Oekraïne als hier.

De scholen waren ook erg mooi en leuk om te zien. Prachtige kinderen met meestal grote, donkere ogen en donker haar. Roma zijn vaak ‘uitschot’ van de samenleving en worden met de nek aangekeken. Ze wonen in een apart gedeelte van een dorp, dat het Romakamp wordt genoemd. De omstandigheden in het kamp zijn zichtbaar slechter dan in de rest van het dorp: enorme kuilen in de weg, slechte daken, afgebladderde verf; soms zijn de huizen niet meer dan hutjes van klei. Je kunt je misschien voorstellen dat toen de scholen voor deze kinderen begonnen (ongeveer twintig jaar geleden de oudste), ze eerst gewassen, geknipt, van kleren voorzien en ontluisd moesten worden. De ouders stimuleerden de kinderen niet altijd om naar school te gaan en zagen er ook het nut niet zo van in. Ondertussen is dat gelukkig veranderd: de ouders van de huidige leerlingen hebben zelf ook op deze scholen gezeten!

Ik vond het mooi om te zien dat de liefde van de Here Jezus de juffen en meesters drijft om juist deze kinderen les te geven en in hen te investeren. En dat is nog steeds echt niet altijd makkelijk!

Nu ik dit piepkleine stukje van Oekraïne en deze projecten met eigen ogen heb gezien, ben ik nog enthousiaster over het werk dat daar gebeurt. Het is belangrijk dat de ondersteuning blijft, dat er geld beschikbaar is voor de Romakinderen, voor de meiden in het kindertehuis!

En natuurlijk is het leuk als jij betrokken wilt zijn en je in wilt zetten door op werkvakantie te gaan en dan dus ook geld in gaat zamelen voor deze kinderen. Er zijn nog wat vakanties open, dus geef je op!

 

ps: van de reis die ik met drie collega’s heb gemaakt zijn blogs geschreven (met foto’s). Lees ze via www.stichtinghoe.nl