Neeee, dit meen je niet! – 21 juli 2019

Na een te laat ingestapte nacht ontwaakt Cluj-Napoca. Het ontwaken gaat voor ieder verschillend en de eerste opmerkingen over elkaars gesnurk, verhalende dromen, gedraai en een door het bed gesprongen, jazeker, gesprongen groepslid. De eerste ontmoeting is aan het ontbijt, waar we de andere kant van elkaar krijgen te zien. De een met te veel energie en de ander met spleetogen en een nachtrust van pak hem beet 2 uur. Napratend over de grap van de wificode, welke op mysterieuze wijze niet werkte, van de vorige avond schuifelt de groep langs het buffet. De Roemeense vrouw loopt de benen uit haar lijf om de groep te kunnen voorzien van het benodigde voedsel. De groep gaat buiten zitten op het terras en test elkaars humeur uit op de vroege ochtend. Enkelen zijn, zoals gewoonlijk, fashionably late.

Na het ontbijt werden de voorbereidingen getroffen voor onze kerkdienst in Cluj. Nadat iedereen levend en wel in een auto is gepropt, vertrekken we achter onze gids Frank aan naar de kerk. Eenmaal aangekomen lopen we op een drukkere straat, dan we gewend zijn in het conservatieve Veenendaal. Mensen met bloemen langs de straat en verschillende soorten fruit. Eenmaal aangekomen in de kerk, bewegen wij ons tevens voort door een lokale markt, waarna wij ons in een donkere trappenhal naar boven begaven. Boven aangekomen zien we een hoop lokale bevolking, welke elkaar als een gemeente behandelde. Verschillende begroetingen werden uitgewisseld onder de lokale bevolking. Eenmaal in de kerk plaatsgenomen te hebben en de hotspots van anderen gebruikt te hebben kon de dienst beginnen. We werden verzocht te staan, althans dat vermoeden hadden we, want na enkele Roemeense kreten strekten alle Roemenen hun benen en begon de worship. Zo’n dertig minuten lang werd er aanbeden en gezongen. We verstonden de tekst niet, maar enkele melodieën waren wel herkenbaar, waardoor enkelen luidkeels meezongen in het Engels of Nederlands. Na de worship werd er een baby opgedragen en gezegend, waarna de preek in gang werd gezet. Zo’n 75 minuten lang werd er gepreekt. Onze gids Frank, probeerde met een walkietalkie app de preek te vertalen, maar dat was lastiger dan gedacht. Laten we het erop houden dat ieder zijn eigen kerkdienst heeft voortgezet met persoonlijke Bijbelstudies en worshiplists.

Na de dienst was er ruimschoots tijd voor vrije invulling. Verschillende spellen werden uit de koffers getrokken en er is veel gelachen. Anderen kwamen bij van de vermoeiende reis met je benen in de nek.

Om 16 uur vertrok de groep naar de plek waar we het kinderwerk zullen verrichten, Pata Rât. Op het moment dat de groepen de wijk inreden, werd het stil in de auto’s. Ogen staarden ons aan vanaf de weg en argwanende blikken kwamen vanachter de houten plankjes. In de auto waren kreten te horen als: ‘Neeee, dit meen je niet!’ ‘Vreselijk’ ‘Ga weg, hier kun je toch niet in leven’. Langs de weg lag vuilnis, zakken vol en ook los. Kinderen liepen er blootsvoets doorheen en honden speelden alsof de situatie normaal zou moeten zijn. Kapotte zeilen en met hout afgedichte gaten. De kinderen zagen er verwaarloosd uit, zowel fysiek als psychisch. Ze keken vragend naar de auto’s met de westerlingen. De groep keek naar rechts en zag een onvoorstelbaar hoge vuilnisberg. Een grote groep raven vonden hun diner in de berg van het welvaartsoverschot. Het gebouw van Frank stond bovenaan de wijk en keek uit over een veelkleurig aantal zeilen en andere gevaartes waar mensen hun onderkomen in zochten.

Eenmaal aangekomen in het gebouw, legde Frank uit wat zijn roeping is geweest om zijn leven als afgestudeerd rechtenstudent op te geven en zich te wijden in dienst van de God die boven alles uit kijkt. Een God die dichtbij is, maar zo ver weg lijkt als je naar de omstandigheden kijkt. Een God die ook in de armste wijken en in de slechtste omstandigheden wil werken, gediend wil worden en geloofd. Een God die niet kijkt naar de afkomst van kinderen en volwassenen. Aan ons christenen de taak om nederig te blijven, liefdevol en als discipelen van Jezus.

De avond werd ingevuld door elkaars gezelligheid en lekker eten. We praten na over onze ervaringen van de dag en in ons leven. In de Bijbelstudie werd er gekeken welke weg God met je leven wil, door middel van persoonlijke vragen. De nacht werd ingeluid door een bruut indrukken van de lampenknop die elk licht uitdoofde. De ogen gingen zoals gewoonlijk later pas dicht, maar het belangrijkste is dat ieder minimaal een uur heeft geslapen.

Onthoud dat wij niet beter zijn dan een ander, maar wel bevoorrecht met zoveel kennis over God en Zijn koninkrijk. Heb Jezus’ liefde voor elkaar en bereid Zijn koninkrijk voordat Hij terugkomt. Kijk om naar elkaar, ook in de moeilijke tijden en ontvang de zegen van Jezus Christus onze Heer!

Amen!