De dominee in het dorpscafé

Zaterdagmorgen bracht onze auto ons naar het eind van de wereld, althans zo leek het. Suveica is een mooi dorp, aan het eind van de weg, gelegen tussen heuvels. Een mooie omgeving dus.

We bezochten het predikantenechtpaar dat hier zo’n vijf jaar is nu. Omdat er voor hen jaren geen predikant was geweest, hadden ze een moeilijk begin. Mensen voelden zich wat verloren en veel van de jongeren vertrekken naar de stad.

Gelukkig gaat het nu beter en dat komt ook omdat dit een echtpaar met visie en vertrouwen is. Vertrouwen op God die leidt, zorgt en voorziet.

Een aantal voorbeelden om dat te illustreren.

De vrouw van de predikant heeft twee jaar geleden een droom gekregen. Ze wil vakantiehuizen bouwen voor mensen om hier in het weekend/de vakantie heen komen. Suveica is een vakantiebestemming, maar ook kinderen en kleinkinderen van de inwoners van het dorp komen hier soms heen. De mensen die het dorp op deze manier bezoeken, wil ze graag dingen van het dorp en de omgeving laten zien. Dingen die specifiek voor deze plaats zijn. Tegelijkertijd heeft ze visie om het evangelie van Jezus Christus te delen met de vakantiegangers. Er is een stuk grond aangekocht en de hoop/droom is om daar een gebouw/overkapping op te zetten voor activiteiten. Voor al deze activiteiten heeft ze een non-profit gestart: Asociatia Crossroads.

Ik noemde al dat kinderen in het dorp op bezoek komen bij grootouders en daar worden in de zomer activiteiten voor georganiseerd. Als er zo’n kinderclub is, komen er ongeveer zeventig kinderen op af: niet alleen uit het dorp, maar ook uit de omgeving. Prachtig dat het zo goed loopt.

Wat verder een mooi verhaal was om te horen, is dat de dominee radio-uitzendingen mag maken. Hij spreekt preken in, die vervolgens worden uitgezonden. En de grap is: in het café komen nu zo’n vijf à zes mensen bij elkaar om te luisteren naar het Woord van God! Gods wegen zijn ondoorgrondelijk …

Zoals Herbert onlangs al schreef is het zo bemoedigend en zelfs ontroerend om met ‘wildvreemde’ mensen in gesprek te gaan en elkaar te ontmoeten op een diep level: gedeeld geloof in onze Heere Jezus! Hij brengt ons samen en zorgt voor verbondenheid.

Na deze gesprekken zijn we trouwens nog wat toeristische uitstapjes gaan doen met de dominee. Hij nam ons mee naar Bözödújfalu, een dorp dat ze in de communistische tijd onder hebben laten lopen om op die plaats een stuwmeer te maken. Ze renoveren nu een aantal dingen en daarom ligt het tijdelijk droog. Je kunt er dus rondlopen (op de bodem van het meer) en de restanten van de huizen zien. Heel bizar.
Daarna nam hij ons ook nog mee naar aan hoedenmuseum, wat leidde tot wat hilarische foto’s. Tsja, zoals ze in het Engels zeggen: ‘work hard, play hard’, oftewel –vrij vertaald- eerst hard werken en daarna ook goed ontspannen…